Εν μέσω θερινής ραστώνης βρέθηκα σε παραλιακή περιοχή της Κορινθίας και πέρα από τις απαραίτητες βουτιές έγιναν και οι απαραίτητες κουβέντες σχετικά με τον χώρο της δημοσιογραφίας καθώς στην παρέα υπήρξε ένας ακόμα συνάδελφος.Αυτό ωστόσο που με συντάραξε περισσότερο από τα λεγόμενά του,
είναι οι διαφορετικές συνθήκες εκτέλεσης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος από περιοχή σε περιοχή. Τί εννοώ; ΟΚ, κρίση έχουμε και είναι λογικό η διαφημιστική πίτα η οποία τάϊζε λογιών-λογιών δημοσιογράφους να εξασθενεί και να μην αρκεί μόνο ένα τμήμα μάρκετινγκ στο να φέρει έσοδα σε οποιοδήποτε Αττικό Μ.Μ.Ε. ...
...στη Κορινθία ωστόσο τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Αν δεν είσαι "τρεχαλατζής", δεν έχεις γνωριμίες, δεν "γλύψεις" ή δεν τα αρπάξεις για να προμοτάρεις την φάτσα κάποιου δεν επιβιώνεις στον χώρο. Επίσης η τακτική "βρες σπόνσορα και πάρε όσες ώρες θες" για να φανείς , είναι ότι πιο συνηθισμένο με αποτέλεσμα ο δημοσιογράφος να μετατρέπεται παράλληλα σε πωλητή ραδιοτηλεοπτικού χρόνου.
Βράσε ρύζι ! Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι δημοσιογράφος και να ασχολείται με αυτή τη δουλειά, αν είναι να μπλέκει με ξένα χωράφια, να γίνεται marketing manager του εαυτού του και άλλα τέτοια κουραφλέξαλα, τότε "η δημοσιογραφία του κερματοδέκτη" ο οποίος θα τροφοδοτεί την κακώς εννοούμενη τηλεθέαση ή ακρόαση , δεν πρέπει καν να λογίζεται ως δημοσιογραφία αλλά ως πράξη συναλλαγής.
Δημοσιογραφία είναι η πράξη δημοσιοποίησης μιας είδησης ... όχι του advertorial !
Δημοσίευση σχολίου