...και ξαφνικά, να κι άλλο ένα editorial απο εκεί που δεν το περιμένατε !
Θέλω να ζητήσω ειλικρινά μια συγνώμη σε όλους εσάς που διαβάζετε το blog μου και δεν βλέπετε τόσο τακτικά editorials να ανεβαίνουν αλλά η κατάσταση όπως έχετε κι εσείς διαπιστώσει, έχει φτάσει στο απροχώρητο και η καθημερινότητα δεν μου επιτρέπει να είμαι μπροστά στον υπολογιστή τόσο σταθερά όσο θα ήθελα.
Από το τελευταίο editorial έχουν ήδη περάσει τρεις μήνες και η ίδια εικόνα παραμένει ... Η αποδιοργάνωση "στα καλύτερά της" ! Και σαν να μην έφτανε το καθημερινό χάος που πολίτες και κυβερνώντες έχουν απο κοινού δημιουργήσει, ήρθαν και οι ορδές των βαρβάρων να συμπληρώσουν το καρέ της διάλυσης αυτής της μικρής αλλά τόσο σημαντικής ιστορικά χώρας.
"Προσφυγικό", "μεταναστευτικό", "αλληλλεγγύη" ... όροι που έγιναν λάστιχο από τα πολλά ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης τα οποία μπρος στο βωμό της τηλεθέασης έκαναν πρώτο θέμα τον θάνατο μιας προσφυγοπούλας από αρρώστια μέσα στο "hot spot" στο οποίο βρέθηκε και έκαναν γαργάρα 7000 αυτοκτονίες συνελλήνων από την ώρα που ξεκίνησε η κρίση και μέχρι σήμερα δεν ξέρουμε αν ο αριθμος αυτός έχει γεωμετρική προόδο καθώς δεν υπάρχει πληροφόρηση.
Το τελευταίο διάστημα έχω μπει σε μια διαδικασία έντονης "κοινωνικοποίησης" (ελληνιστί socializing), καθώς είτε μέσω σεμιναρίων social media management που παρακολούθησα είτε μέσω των ίδιων των κοινωνικών δικτύων που στην πράξη παρακολουθώ, κατάλαβα πως ο ιντερνετικός κόσμος είναι η προέκταση της πραγματικότητας και εκεί η κριτική και ο σχολιασμός παίζουν τον πρώτο ρόλο πολλές φορές και στη λήψη αποφάσεων.
Μακάρι όμως το κράτος να λειτουργούσε με τους ρυθμούς των social media. Ακούω συχνά πως κάποιες αποφάσεις πρέπει να περάσουν πρώτα απο διαβούλευση και αυτή η διαβούλευση έχει τον ατελείωτο απο πλευράς διάρκειας. Πόση σημασία όμως δίνει η κρατική μηχανή στα social media; Ακόμα και στην ΕΡΤ στήθηκε συμβούλιο ελέγχου πολιτών σχετικά με την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού και παρόλα αυτά οι εκπομπές που αφορούν αυτή την ενέργεια προβάλονται στη μεταμεσονύχτια τηλεοπτική ζώνη !
Εδώ και λίγες μέρες είχαμε βουβαμάρα στον χώρο των media λόγω απεργίας που συμφωνήθηκε από τα συνδικαλιστικά όργανα. Και ρωτώ εγώ, που βρισκόμαστε και πρέπει η ελευθερία του λόγου να μπλοκάρεται από μια απεργία που στην τελική σκοπό έχει την απόκρυψης σημαντικής πληροφόρησης προς τον πολίτη για όσα συμβαίνουν γύρω του;
Αν οι δημοσιογράφοι ήθελαν, από το να απολάμβαναν τα day off τους λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων του κλάδου, ας πήγαιναν στα newsrooms των μέσων που εκπροσωπούν κι ας ανέβαζαν όλες τις ειδήσεις τους στο twitter, το facebook, το pinterest και στα blogs !
Μάλλον κυνηγώ ανεμόμυλους ! Σιγά μην ασχοληθούν τώρα τα μαχήμια της πένας με την ανάρτηση ειδήσεων στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτή είναι δουλειά του IT department, όχι δικιά τους ! Καλά, για blogging ουδείς λόγος. Οι δημοσιογράφοι έχουν πάρει από φόβο τα blogs για να μη βρουν τη "τύχη" του Σωκράτη του Γκιόλια. Βλέπετε, κάθε τί που ανεβαίνει σε ένα blog αυτόματα υποδηλώνει δημόσιο λόγο !
Δύσκολο πράγμα το δημοσιογραφιλίκι ! Όταν σπουδάζαμε στα πρώτα χρόνια των ιδιωτικών σχολών που ενέταξαν τη δημοσιογραφία στο πρόγραμμα των ειδικοτήτων τους, ζούσαμε ακόμα στον κόσμο μας που ήθελε τη δημοσιογραφία ως "λειτούργημα". Ο κόσμος όμως αλλάζει και τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται...
Σήμερα ζούμε σε μια εποχή που ο χαβαλές και το bullying του facebook μπορεί άνετα να αντικατασταθεί με την ζωντανή κάλυψη των γεγονότων απο το twitter και την οπτικοποίησή τους από δίκτυα σαν το pinterest. Αυτά τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν ανετότατα να επαναφέρουν τη δημοσιογραφία στην πρωταρχική της ιδεατή μορφή, αυτή του "λειτουργήματος".
Όταν αποφάσισα να δημιουργήσω το proagelos.gr , είχα ένα όνειρο. Να δώσω στην αγάπη μου για τη δημοσιογραφία άλλες διαστάσεις. Θέλει δύναμη να κρατάς ζωντανό ένα blog στο οποίο σκοπό σου είναι η μετάδοση της είδησης με κριτική ματιά και απλό και κατανοητό γραπτό λόγο.
Σας ευχαριστώ που συμμετέχετε στο ονειρό μου διαβάζοντας αυτές τις γραμμές !
Υ.Γ.: Να θυμηθώ στο επόμενο editorial να σας πως για το πως κάποιοι "φτασμένοι" δημοσιογράφοι αξιοποίησαν τα blogs πέρνωντας παράδειγμα από τον ρομαντισμό των πραγματικών bloggers !
